Choć współczesny świat stoi dla nas otworem, to coraz rzadziej wyruszamy w podróż, która nie tylko jest przygodą, ale też ścieżką wewnętrznej przemiany. Dziś możemy polecieć na koniec świata lub nawet zdobyć z wycieczką Mount Everest, ale to nie oznacza, że przekraczamy jakiekolwiek osobiste granice. Doświadczamy jedynie iluzji rytuału przejścia, którą chętnie wzmacniamy epicką relacją w mediach społecznościowych. Istotą podróży jest to, co po drodze. To otrząśnięcie się z młodzieńczych ideałów i odnalezienie sensu życia – swojej Itaki.
Zapraszamy widzów do miejsca, gdzie podróż się rozpoczyna lub kończy. Na dworcu kolejowym – pomiędzy przyjazdami i odjazdami pociągów – będziemy wspólnie doświadczać wyprawy w różnych jej momentach: tuż przed “wyjazdu”, w chwili zwątpienia oraz w procesie dojrzewania – rytualnej “śmierci do nowego życia”. Każdy uczestnik otrzyma zestaw słuchawkowy, który będzie bramą do intymnego świata wykreowanego przez performerów, a niedostępnego dla przypadkowych przechodniów. Poprzez język teatru i tańca zbadamy, w jakim stopniu archetyp homo viator – człowieka w drodze, jest aktualny dla współczesnego Europejczyka.
Spektakl powstał jako część programu artystycznego Międzynarodowego Sympozjum “Laboratory of Dance/Dance as a Vantage Point” współorganizowanego przez Uniwersytet Łódzki (Katedra Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej), Instytut Muzyki i Tańca, Akademię Muzyczną w Łodzi oraz Polskie Stowarzyszenie Strategii Twórczych.
Choreografia:
Tomek Ciesielski w ścisłej współpracy z tancerzami:
- Natalia Kladziwa,
- Paweł Urbanowicz,
- Oscar Mafa.
Muzyka:
- Sean Palmer oraz Kuba Pałys
Produkcja:
- Joanna Stasina
Kostiumy:
- DK Damian Kretschmer
